Okul yılları başarısızlık ve tembellikle geçtiğinden orta tahsilini tamamlayamamıştır. Hitler, “Mein Kampf / Kavgam” adlı kitabında bu yıllarını şöyle hatırlıyor: Babama göre bana uygun olan okul, Realschule'ydi. O, benim net ve güzel resimler yaptığımı görüyor, (ama) Avusturya'nın liselerinde bu meseleye çok (da) önem verilmediğini söylüyordu... Aslında o, (Hitler'in Babası) kararını vermişti: Oğlu da kendisi gibi memur olacaktı...
Hayatımda ilk defa 11 yaşımdayken ona karşı çıktım. Babam, tasarladığı planları hayata geçirmek için kararlı ve azimli olsa da, oğlu da beğenmediği bu fikri reddetmekte en az onun kadar inatçıydı. Memur olmak istemiyordum... Usta bir ressam olmalıydım... Realschule'de hiç bir başarı göstermediğim takdirde, babamın beni hayâl ettiğim mutluluğa kavuşmam için serbest bırakacağını zannediyordum... Hoşuma giden ve ilerde ressam olarak faydalanabileceğim dersleri okuyor, hiç ilgimi çekmeyen ve lüzumsuz saydığım dersleri ise kasten okumuyordum... Burada “iyi” ve “güzel” değerlerle birlikte, “kafi” ve hatta “gayri-kafi” değerler de alırdım. En çok başarı kazandığım dersler, tarih ve coğrafyaydı. çok sevdiğim bu iki derste sınıf birincisi bendim... Yaşım ilerledikçe mimarlığa daha yakın bir ilgi duymaya başladım...
Babam vefat ettiğinde on üç yaşındaydım... Annem, eğitimime babamın arzusuna uygun şekildedevam etmeyi karar vermişti, yâni memur olmamı istiyordu. Bense memur olmamak için her zamankinden daha azimli ve kesin olarak kararlıydım… Birdenbire bir kaç hafta çeken ciğer hastalığına tutuldum ve bu olay, bütün aile anlaşmazlığına son koydu. Şöyle ki, doktor, anneme ilerde beni hiç bir zaman bir büroya “hapsetmemesi”gerektiğini söyledi ve Realschule'deki tahsilime en az bir yıl ara vermemi tavsiye etti... Hastalığım kötüye gittiğinden annem, Realschule'den ayrılıp akademiye girmeme izin verdi
Hayatımda ilk defa 11 yaşımdayken ona karşı çıktım. Babam, tasarladığı planları hayata geçirmek için kararlı ve azimli olsa da, oğlu da beğenmediği bu fikri reddetmekte en az onun kadar inatçıydı. Memur olmak istemiyordum... Usta bir ressam olmalıydım... Realschule'de hiç bir başarı göstermediğim takdirde, babamın beni hayâl ettiğim mutluluğa kavuşmam için serbest bırakacağını zannediyordum... Hoşuma giden ve ilerde ressam olarak faydalanabileceğim dersleri okuyor, hiç ilgimi çekmeyen ve lüzumsuz saydığım dersleri ise kasten okumuyordum... Burada “iyi” ve “güzel” değerlerle birlikte, “kafi” ve hatta “gayri-kafi” değerler de alırdım. En çok başarı kazandığım dersler, tarih ve coğrafyaydı. çok sevdiğim bu iki derste sınıf birincisi bendim... Yaşım ilerledikçe mimarlığa daha yakın bir ilgi duymaya başladım...
Babam vefat ettiğinde on üç yaşındaydım... Annem, eğitimime babamın arzusuna uygun şekildedevam etmeyi karar vermişti, yâni memur olmamı istiyordu. Bense memur olmamak için her zamankinden daha azimli ve kesin olarak kararlıydım… Birdenbire bir kaç hafta çeken ciğer hastalığına tutuldum ve bu olay, bütün aile anlaşmazlığına son koydu. Şöyle ki, doktor, anneme ilerde beni hiç bir zaman bir büroya “hapsetmemesi”gerektiğini söyledi ve Realschule'deki tahsilime en az bir yıl ara vermemi tavsiye etti... Hastalığım kötüye gittiğinden annem, Realschule'den ayrılıp akademiye girmeme izin verdi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder